Μουσική και Κόμιξ

Νιώθω ειρωνική την παρουσία, στο γραφείο μου, του βιβλίου «συνθέτοντας μουσική για τον κινηματογράφο» του Adorno. Κοιτάζω με θαυμασμό ακριβώς δίπλα το soundtrack του Blankets, ένα CD του Crumb και άλλο ένα του Kochalka που παίζουν στο στερεοφωνικό… Σκέφτομαι ότι τα κόμιξ έχουν μουσική... όχι τα επικά εμβατήρια των κινηματογραφικών τους μεταφορών και τις μονότονες άριες των anima, αλλά κάτι πιο κοντά στο θρόισμα των σελίδων τους.

Εδώ έχω ανεβασει τα τραγούδια του James Kochalka (είναι σύντομα, ενδιαφέροντα και αναφέρονται στα comics του):
http://rapidshare.com/files/151019090/James_Kochalka_Superstar.zip

ΥΓ: βρήκα και σ' αυτή τη σελίδα μια κουβέντα για το θέμα:
http://comixtalk.com/node/7350
Έχουμε μέλλον μ' αυτό το θέμα.

GOOD NEWS FELLAS !!!

ακούσατε ακουυυυσατε...
Είναι μερικές ακαταμάχητες ευκαιρίες που μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο διαδικτιακό ντελάλη στα γεράματα...
Επειδή τα κόμιξ στα μέρη μας είναι πανάκριβα και αναγκαζόμαστε να τα διαβάζουμε ηλεκτρονικά καταστρέφοντας τα ματάκια μας σας έχω ένα καταπληκτικό διαδικτιακό ξεπούλημα!
Η Top Shelf Productions τρελάθηκε και δίνει τα Graphic Novel της 3 δολάρια το ένα. Και δε μιλάμε για ασήμαντες δουλειές αλλά για έναν εκδοτικό οίκο που επιμένει σε κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Μπείτε λοιπόν στο http://www.topshelfcomix.com μέχρι και τη παρασκευή και παραγγείλτε τα πάντα. Εγώ πήρα 60 κομμάτια και μαζί με έξοδα αποστολής, δασμούς κλπ δε ξεπέρασα τα 150 Ευρω.
Ορίστε και μερικοί τίτλοι του χιλιάρικου για να σας δελεάσω:
JEFFREY BROWN:
I Am Going To Be Small
Feeble Attempts
JAMES KOCHALKA:
Super F*ckers #1 -4
Magic Boy and the Robot Elf
EDDIE CAMPBELL:
Alec
ALAN MOORE & JOSE VILLARRUBIA:
The Mirror of Love
CRAIG THOMPSON:
Blankets Soundtrack
LIZ PRINCE:
Delayed Replays –
Will You Still Love Me If I Wet The Bed
TIM SIEVERT:
That Salty Air
COREY BARBA:
Yam –
MATT KINDT:
Mephisto and the Empty Box
ANDY HARTZELL:
Fox Bunny Funny
JEREMY TINDER:
Cry Yourself to Sleep
RENÉE FRENCH:
Micrographica
DAVID CHELSEA:
24x2
DAVID YURKOVICH:
Death by Chocolate - Redux
NICOLAS MAHLER:
Van Helsing's Night Off

superheroes and superzeroes part two

“THEY STARTED IT” μας λέει με αθώο παιδικό ύφος το μαύρο πρόβατο της Marvel, ο εμπνευστής του εμφυλίου των υπερηρώων και διακορευτής των αθώων καρτουνίστικων αρκουδιών: o Mark Millar, ο άνθρωπος που αποδεικνύει ότι το μέσο ξέρει να εξελίσσεται (και να κερδοσκοπεί… εννοείται). Το Kick-Ass, ο νέος του θησαυρός είναι αδύνατο να εντοπιστεί πια στα βιβλιοπωλεία (όπως και τα Unfunnies), αλλά μνημονεύεται σε κάθε συζήτηση στα μαγαζιά με κόμιξ. Το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους γράφει «On Blood… just how you like it» και δεν έχει άδικο. Οι σελίδες είναι σχεδόν μουσκεμένες και η εξέλιξη συνεχώς κορυφώνεται… and that’s kickin’ your ass σε οποιοδήποτε υπερηρωική ψύχωση ταλαιπωρεί σαν παιδική ασθένεια αυτή την ανώριμη ήπειρο. Είναι η ιστορία ενός αγοριού που φοράει μια μάσκα και προσπαθεί να μιμηθεί τους υπερήρωες. Στο πρώτο τεύχος καταλήγει για ένα χρόνο στα νοσοκομεία και στα επόμενα γίνεται ήρωας του YouTube, καταστρέφει τη πραγματική του ζωή, κινδυνεύει να μπει φυλακή και μπαίνει στο στόχαστρο της μαφίας, και συνεχίζεται...
Θα ακουστεί περίεργο με όλη αυτή την διθυραμβική εισαγωγή αλλά ο τύπος δεν είναι τίποτα σπουδαίο για την ιστορία της τέχνης, παρά μόνο στο κεφάλαιο της αυτοκατανόησης της πολιτιστικής βιομηχανίας και των υψηλών ιδανικών των Ηνωμένων Πολιτειών. Το πρόβλημα είναι ότι δε καταφέρνει να διαφοροποιηθεί ως προς τη μορφή… τη μορφή των εικόνων, ως προς τη φαντασία της μορφής του κόσμου (κι έτσι τη μορφή του κόσμου και του υποκειμένου). Έτσι το πραγματικά ενδιαφέρον,Wanted, του αντεστραμμένου κόσμου που έχει επικηρύξει τον υπερήρωα, γίνεται στην κινηματογραφική του μεταφορά μια συνέχεια του βολονταριστικού matrix, όπως τα Unfunnies γίνονται οι Happy Tree Friends του MadTV και τα Creatures of the Forest του SouthPark. Δεν είναι ποτέ εύκολο να είσαι το-ζώο-που-μόλις-έσπασε-το-βάζο.

Superman’s “help”

Σε τι διαφέρει ο απόμακρος καλλιτέχνης με τον ακέραιο χαρακτήρα που μας δίνει η Ayn Rand στο εννιακοσίων σελίδων μυθιστόρημα The Fountainhead από την μορφή του υπερήρωα που γεννήθηκε την ίδια εποχή; Ο Howard Roark στη κορφή του ουρανοξύστη του δεν φαίνεται να έχει διαφορές από τον Superman. Αλλά το πιο χαζό, και πιο χυδαίο απ’ όλα στο αμερικάνικο φαντασιακό είναι ότι σ’ αυτές τις ιστορίες αυτοί οι υπεράνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο και όχι η κοινωνία, οι ίδιοι είναι που χρειάζονται προστασία από τον «κοινό άνθρωπο» που τους βάζει εμπόδια στην επιδίωξη της ευτυχίας τους. Αυτή η νεοφιλελεύθερη αντίληψη αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των Αμερικάνικων ιστοριών και οφείλουμε να τη σπάσουμε.